Les Fleurs du Déchet - I am Trash EDP - Etat Libre d'Orange

Les Fleurs du Déchet – Najbardziej pożądany zapach, stworzony z niechcianych

Rodzina zapachowa: Kwiatowo-drzewno-zielona

Nuty głowy: esencja z recyklingowanego jabłka, gorzka pomarańcza z recyklingu, zielona mandarynka z recyklingu

Nuty serca: absolut z przetworzonej róży, przetworzony Iso E Super, przetworzona truskawka Gariguette

Nuty bazy: odzyskany cedr atlaski, odzyskane drzewo sandałowe, odzyskane akigalawood

Perfumiarz: Givaudan

Rok wydania: 2018

Są zapachy, które powstały, aby uwodzić. Inni, żeby przeszkadzać. Ale Les Fleurs du Déchet narodził się z głębszą misją: poruszać się. To poruszające dzieło Etat Libre d’Orange zaprasza nas do spojrzenia prosto w oczy marnotrawstwu, zapomnieniu i rozkładowi… by odkryć w nich nieoczekiwane, poruszające i głęboko ludzkie piękno. Jak kwiat wyrastający z kompostu, jak wiersz napisany na odzyskanej tekturze, te perfumy rozkwitają tam, gdzie nikt się ich nie spodziewa, wstrząsając sumieniem, gdy pieszczą skórę.

Zapach ten, zainspirowany dzieciństwem w Nowej Kaledonii i odziedziczonymi wartościami ludu Borindí – strażników harmonii z Matką Naturą – łączy filozofię zero waste z niemal szamańską estetyką. To pieśń pochwalna na cześć tego, co odrzucamy bez oglądania się za siebie, ale co w rzeczywistości zawiera istotę naszego odkupienia. Zapach otwiera się soczystą, cytrusową eksplozją nut zielonej mandarynki, gorzkiej pomarańczy i poddanego recyklingowi jabłka. Nic w tym nie jest wulgarne ani wymuszone: to niespodziewanie czysta symfonia, jakby sama natura wiedziała, jak opowiedzieć nam swoją historię na podstawie śmieci.

W sercu zapachu Les Fleurs du Déchet kryje się odświeżona róża, zraniona, ale majestatyczna, przeplatająca się z lekką lekkością Iso E Super i dziką słodyczą truskawki Gariguette. Tutaj romantyzm jest nieozdobiony i niefiltrowany; Jest surowy, bezpośredni, niemal brutalny w swojej czułości. Róża kwitnie nie po to, by zadowolić innych, lecz by zająć należne jej miejsce w świecie: jest królową dzikiego ogrodu zrodzonego z chaosu.

Intensywnie sugestywna baza to miejsce, w którym zapach ujawnia swój proroczy charakter. Cedr atlaski, drewno akigala i drzewo sandałowe — wszystkie pochodzące z recyklingu — nie tylko zakotwiczają zapach dzięki ziemistej głębi i żywej żywicy, ale także głoszą nowy manifest zapachowy: luksus przyszłości będzie cyrkularny, świadomy i szalenie kreatywny. Fundacja ta jest pełnym manifestem, w którym recykling nie jest techniką, lecz formą sztuki.

Les Fleurs du Déchet nie stara się zadowolić wszystkich. To nie są perfumy, które są po prostu przyjemne w dotyku. Jest prowokatorem z dobrymi intencjami. Zapach unoszący się niczym wonne kazanie wygłoszone przez poetę epoki postindustrialnej, który przeszukiwał wysypiska śmieci i znalazł ambrę wśród plastiku. Nie ma tu nostalgii, jest tylko pilna potrzeba. Nie ma moralizmu, jest tylko poezja. Perfumy są rytuałem, świecką modlitwą do bogini recyklingu, ofiarą z zwiędłych kwiatów, które wciąż zachowują wieczny zapach.

W tym kontekście współpraca między Givaudan, Ogilvy i Etat Libre d'Orange przeradza się w kreatywną trójcę, która nie tylko projektuje perfumy, ale także organizuje perfumeryjną rebelię. Stworzyli mesjanistyczny zapach, który nie jest sprzedawany z pustymi obietnicami, ale z brutalną prawdą: piękno jest tam, gdzie najmniej się go spodziewamy, i jeśli nie nauczymy się go tam dostrzegać, będziemy skazani na jego utratę na zawsze.

To perfumy, które mogłyby zostać stworzone przez Rimbauda, ​​gdyby miał dostęp do syntetycznych cząsteczek, lub wymyślone przez animatora science fiction z duszą druida. W jego sercu bije alternatywny wszechświat, w którym odpady zamieniają się w sztukę, a w kanałach wyrastają kwiaty. Nie ma tu żadnej ironii, tylko skrajna wrażliwość na teraźniejszość i głębokie pragnienie zbiorowego zbawienia.

Les Fleurs du Déchet to dojrzały, niemal filozoficzny krok lekceważącej i prowokacyjnej Sécrétions Magnifiques. Oto cicha rewolucja, która już nie krzyczy, ale śpiewa głębokim tonem kogoś, kto przeżył. To protest, modlitwa, zamknięta w butelce przepowiednia. A przede wszystkim jest to zaproszenie do zmiany – nie tylko tego, czego używamy do pielęgnacji skóry, ale także sposobu, w jaki żyjemy na tym świecie.

Niech te perfumy staną się sztandarem dla nowych proroków recyklingu, miłośników planety, alchemików odpadów. Niech rozniesie się po miastach i lasach niczym odurzający szept: w śmieciach wciąż kryje się piękno. Trzeba tylko wiedzieć, jak je znaleźć.