Fat Electriccian EDP - Etat Libre d'Orange

Fat Electriccian EDP - Etat Libre d'Orange

Geurfamilie: Houtachtig kruidig

Topnoten: zwarte peper, elemihars

Hartnoten: ceder, vetiver

Basisnoten: Opoponax, Mirre, Vanille Orpur®

Er zijn geuren die niet alleen de huid parfumeren, maar ook een verhaal oproepen. Dit is er één van. Vanaf de eerste dauw ontvouwt het zich als een zuidelijke roman, geschreven in letters van barnsteen en stof, waarin de hoofdpersoon schoonheid is: wild, meedogenloos en gedoemd om uit te sterven. De geur opent met een kruidige, bijna filmische uitbarsting, alsof het eerste beeld een vrouwelijk silhouet tegen de oranje horizon van Texas toonde, de wind in haar haar, de aarde brandende onder haar voeten.

Zwarte peper barst los met een bijna brutale, maar toch verfijnde intensiteit, vergezeld door elemihars, die een glibberige helderheid biedt, die bijna zweeft tussen citrus en aardsheid. Deze passage is eenvoudig: het is de jeugd op haar arrogantst, briljantst en zich niet bewust van haar vergankelijkheid. Er schuilt iets gevaarlijks in dit begin, het is als de onbewuste aantrekkingskracht van iemand die nog niet weet dat zijn charme een tweesnijdend zwaard zal zijn.

In het hart van het parfum krijgt de compositie meer structuur, alsof het schoonheidsverhaal verantwoordelijkheden begint te krijgen. Cederhout biedt een elegante, sobere, bijna architectonische basis. Vetiver zorgt voor een droge, mannelijke en diep sensuele textuur, als de schaduw van een cowboy die na zonsondergang in een steegje verdwijnt. Dit centrale duo vertegenwoordigt de volwassenheid van de geur: sereen, vastberaden, maar met een vleugje nostalgie die niet kan worden genegeerd.

De basisnoten zijn een ware olfactorische catharsis. Dit is waar het allemaal stijlvol misgaat. Opoponax en mirre hullen de huid in een aura van harsachtige mysterie, als de ruïnes van een eens aanbeden schoonheid. Het zijn noten die spiritualiteit uitstralen, maar ook melancholie. Orpur® Vanilla probeert met zijn omhullende warmte en verfijnde kwaliteit de schemering niet te verbergen, maar juist te verfraaien, zoals perfect aangebrachte make-up op een look die al te veel heeft meegemaakt.

Dit parfum is er niet op gericht om iedereen tevreden te stellen. Het is een creatie voor hen die de poëzie van het vergankelijke begrijpen, voor hen die van perfecte lichamen hebben gehouden en hun verval hebben meegemaakt zonder het respect te verliezen voor het verhaal dat ze vertelden. Het is de jeugd die in een pot zit, maar ook het afscheid ervan. Als een schone die ooit de feestkoningin van Palm Beach was en zich nu heeft teruggetrokken in de vergetelheid van een voorstad van New Jersey, gehuld in een satijnen kamerjas, kijkend naar soapseries met een glas goedkope wijn.

Er zit een nobele kant in haar neergang, als een gepensioneerde actrice die niet langer in de schijnwerpers hoeft te staan ​​omdat ze weet dat ze een legende is. In iedere noot is er een overgang: van lichaam naar ziel, van verlangen naar herinnering, van huilen naar kalmte. Zo wordt dit parfum een ​​olfactorisch manifest over ijdelheid en de prijs ervan, over hoe pracht en praal zowel een geschenk als een vloek kan zijn.

Het is geen gemakkelijke geur. Het vraagt ​​om aandacht, begrip en zelfs rouw. Want ja, hier wordt een verlies verteld: het verlies van de macht die schoonheid geeft en die, zoals alle macht, uiteindelijk degene die haar bezit, verslindt. Maar in dat verlies schuilt ook verlossing. En geheugen. En kunst. De kunst om in parfum vast te leggen wat het leven probeert uit te wissen.

Wie het draagt, zal niet onopgemerkt blijven. Niet vanwege de scherpte van de geur, maar vanwege de diepte waarmee het parfum resoneert in het onderbewustzijn van degene die het ruikt. Het is een gefluister dat zegt: “Ik was geweldig, en dat ben ik nog steeds, al is het in stilte.” Een schoonheid die, hoewel vervloekt, weigert spoorloos te verdwijnen.